o Piżmakach

Piżmak, piżmoszczur, szczur piżmowy (Ondatra zibethicus) - ziemno-wodny gryzoń z podrodziny nornikowatych.

Do Europy sprowadzony został na początku XX w. z Ameryki Północnej przez księcia Colloredo-Mansfelda jako zwierzę futerkowe. Hodowany na farmach. Cała dzisiejsza europejska populacja dziko żyjących piżmaków pochodzi od kilku osobników, które w 1905 uciekły z takiej farmy, położonej w Czechach, 40 km na południowy zachód od Pragi. Na ziemiach polskich pojawił się w latach 30. XX w.

Jest typowym przedstawicielem gryzoni jeśli chodzi o rozrodczość. W ciągu roku samica może wielokrotnie rodzić po ciążach trwających 4 tygodnie po 5-9 młodych. Ssą one matkę przez 3 tygodnie, a już po upływie 3-5 miesięcy same są zdolne do rozrodu. Piżmaki żyją w koloniach.

Wygląd: długość głowy i tułowia 26-40 cm, długość nieco bocznie spłaszczonego ogona 20-27 cm. Masa ciała 0,6-2,0 kg. Ubarwienie ciemnobrunatne, strony brzusznej trochę jaśniejszej. Futro z gęstymi, szczeciniastymi włosami ościstymi. Palce tylnej stopy są spięte błoną pławną.

Piżmaki są roślinożercami, ale nie gardzą również pokarmem zwierzęcym, takim jak skorupiaki i mięczaki. Ich siedliskiem są brzegi różnego typu wód, np. rowów melioracyjnych, stawów rybnych, rzek i jezior. Piżmaki w wysokich brzegach kopią nory, do których wejście jest pod powierzchnią wody. W norach tych wydzielone są komory. Na okres zimy gromadzą stos roślinności, która służy im jako domek i zapas pokarmu.

Piżmaki mogą wywoływać szkody niszcząc groble przeciwpowodziowe lub przy stawach rybnych. Są zwierzyną łowną ze względu na cenne futra. Liczebność piżmaków została drastycznie zmniejszona po pojawieniu się ich naturalnego wroga - norki amerykańskiej. -WIKIPEDIA

Występowanie: Ssak ten do 1905 r. występował tylko w Ameryce Północnej. W 1905 r. został osiedlony w Czechach (koło Pragi), a w późniejszych latach w Finlandii, b.ZSRR, Francji i Anglii. Obecnie zajmuje ogromny areał - około 16 ml km2 w Ameryce Północnej i tyleż w Eurazji. Na terytorium Polski przedostał się z Czechosłowacji w 1924 r. i do 1958 zasiedlił cały kraj. Proces zasiedlania przyspieszony został przez ucieczki zwierząt z rozbitych w czasie działań wojennych ferm hodowlanych.

Biotop: Piżmak jest zwierzęciem ziemno- wodnym, żyje w przybrzeżnej strefie zbiorników i cieków wodnych. Występuje w strumieniach górskich, rzekach i rzeczkach, rowach melioracyjnych, bagienkach śródpolnych, wyrobiskach torfu, stawach rybnych, jeziorach. Nie wymaga zbyt wielkiej głębokości wód, potrafi przezimować nawet na bagienkach, których głębokość nie przekracza 0,5 m. Toleruje też znaczne zanieczyszczenie wody.

Pokarm: Dla piżmaka praktycznie nie istnieje problem zasobności siedliska w żer. Pobiera prawie wszystkie rośliny wodne, z których wykorzystuje zarówno korzenie, łodygi, jak i owoce oraz kwiaty. Żeruje również na trawach i ziołach przybrzeżnych, a także na wszystkich uprawach rolnych, chętnie ogryza korę, liście i pączki wierzb. Zjada też spadłe w sadach owoce. W niektórych siedliskach nie gardzi pokarmem zwierzęcym. Stwierdzono, że zjada raki, ślimaki, małże a niekiedy padlinę.

Rozród: Sezon rozrodu w zależności od warunków klimatycznych zaczyna się w marcu lub kwietniu, a kończy we wrześniu. W warunkach europejskich piżmaki dają w ciągu roku 3 mioty. Samice z pierwsze- go miotu rodzą po raz pierwszy jeszcze jesienią tego samego roku. Ciąża trwa około 29 dni. Miot liczy 3-8 nagich i ślepych młodych. Otwierają one oczy po 10-13 dniach, a po 3 tygodniach usiłują wychodzić z gniazda i próbują jeść zielony pokarm. Laktacja trwa 4 tygodnie i po tym też czasie małe opuszczają gniazdo. Piżmak ma wielu naturalnych wrogów redukujących znacznie jego populację. Należą do nich tchórz, lis, jenot, wydra, norka, duże ptaki drapieżne, a także duże szczupaki.

Behawior: Piżmaki żyją rodzinami. Młode z 3 kolejnych miotów pozostają w rodzinnych norach. Usamodzielniają się stopniowo, lecz nie zawsze wywędrowują z rejonu urodzenia. Prawdopodobnie samce strzegą terytorium rodzinnego, często widoczne są na ich skórze ślady walk. W sezonie rozrodczym mają rozwinięte i wypełnione piżmem przyodbytowe organy prepucjalne, tzw. worki strojowe. Wydalina tych organów służy do znakowania terytorium. Zimą zarówno jądra, jak i worki strojowe ulegają uwstecznieniu. Piżmaki żyją w systemie kopanych przez siebie nor w skarpach brzegowych. Nory składają się z korytarzy i komór. Komory gniazdowe mają wyjścia pod wodę i na powierzchnię gruntu. Jesienią budują także z roślin przybrzeżnych i mułu chatki dochodzące do wysokości 1 m. Pływają doskonale i szybko, nurkują wytrwale i mogą spędzić pod wodą około 10 min. Kiedy płyną spokojnie po powierzchni wody środkowa część sierpowatego ogona wystaje ponad wodę, po czym można je odróżnić od bobra, nutrii i wydry. Wiosną od lutego do maja i jesienią od września do listopada ma miejsce szczególna aktywność piżmaków, połączona z intensywnymi wędrówkami. Mogą się przemieszczać do 150 km w dół rzek. W czasie wędrówek i jesiennej budowy domków są aktywne również w dzień. Na ogół jednak pędzą nocny tryb życia.

Znaczenie gatunku: Piżmak może wyrządzać znaczne szkody niszcząc groble i umocnienia brzegów zbiorników wodnych. Przy nadmiernym występowaniu może też czynić szkody w uprawach polowych i warzywniczych.

yyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyy.

ja też chcę być admineeem ; (

nigdy .!

to chociaż moderatorem ;]

nad tym możemy pomyslec...

i zmiejsz sobie avatar

teraz jest słitaśny ^^

tak. jest suuuoper magdo Pu.

o nieeeee. ; p

o taaaaak

A ja?

CO TY.?

A ja kim będe.?

nikim muahaha

a dlaczego?

(ja też chce kimś być) !!!!

ej no nie mam tak jakbysmy kazdego kto prosi o bycie np.adminem wszyscy by byli nimi i co to za forum.>?

możecie sie z tym przerzucic na temat o pogodzie.?

no tak lepiej

no to u mnie jest mgła.........